خدایا

من همان موجود خاکی و پست هستم که تو مرا عزیز نمودی و فرشتگانت را به سجده در برابر من فراخواندی و ابلیس را بخاطر سرپیچی از دستورت مورد قهر ابدی قرار دادی و مرا اشرف مخلوقات خواندی

لبکن با این همه توصیف از وجود آدمیت و به رخ کشیدن قدرتش در جهان ، باز هم من موجودی ناتوانم و در هر لحظه ولو اندک زمان کوتاه به قدر یک نفس کشیدن به خودم اطمینان ندارم .

آری من به خود اطمینان ندارم منظورم از خود نفس و ذات درونی ام است . نفسی که می تواند مرا جز مقربین درگاهت کند و یا جز رانده شدگان همیشگی از بارگاهت، مگر نه آنکه ابلیس پس از آن همه عیادت از درگاهت رانده شد پس چگونه میتوانم به خود این همه ببالم در حالی که نمی دانم نفسی  بعد چه بر سرم خواهد آمد.

در طول تاریخ بسیار بوده اند که پس از یک عمر بندگی و عبادت ، لحظه ای با پیروی از هوای نفس و دسیسه های شیطانی  جز جهنمیان قرار گرفتند (ابن ملجم) و چه بسیار مانند حر که در لحظه آخر عاقبت بخیری را از آن خود کرد و نام ماندگارش را  در تاریخ کربلا بر جای گذاشت .

پس بدانیم که این لحظه کوتاه مهمتر از هفتاد سال عمر است زیرا که دنیای اخروی ما را دگرگون می کند.

و ای خدا تو می دانی که من جه قدر ضعیفم و بدون عنایت تو در آنی هوای نفس و سرکشی ام مرا تا ابد از درگاهت دور می کند

پس مرا در همه حال دریاب و دیگر هیج...

پشت درهای بسته

 
روزی بنده ای مضطرب و درمانده رو به درگاه خداوند کرد و گفت:

خدایا چرا تمام درها به رویم بسته است ؟

 خدا پاسخ داد:

بنده ام تو تنها ظاهر این درهای بسته را دیده ای

اما من از پشت آن درهای بسته و هزاران در بسته دیگر چیزهایی را می دانم که تو نمی دانی

آیا تو می دانی در پشت آن درهای بسته چه در انتظارت بود ؟

بنده با حالی پریشان و ناله ای آرام گفت

 نه من نمی دانم من تنها به دنبال خواسته ام بودم

و اما ای فرزند آدم بدان تنها دری که هیچ گاه برویت بسته نخواهد شد در رحمت من است که دروازه تمام درهای گشایش و خوشبختی است.

و بنده در حالی که  اشک در چشمانش جاری بود به زمین افتاد و گریست و سر به خاک نهاد و خدایش را سپاس گفت.

با سلام خدمت همه عزیزان

بی شک همه ما در پیج و خم زندگی با درهای بسته ای روبه رو شدیم که آن را ناشی از بداقبالی خویش تلقی میکنیم اما آیا واقعاً همین طور است؟

بی شک جواب سوال بالا صد در صد منفی است چراکه با استناد به آیه 216 سوره مبارکه بقره خداوند می فرمایند:

 «عسی ان تکرهو شیئا و هو خیر لکم و عسی ان تحبو شیئا وهو شرلکم والله یعلم وانتم لا تعلمون»
خداوند می فر مایند: چه بسا چیزی را شما دوست ندارید و درحقیقت خیرشما در آن بوده وچه بسا چیزی را دوست دارید و در واقع برای شما شر است خداوند داناست و شما نمیدانید

دوستان عزیز  اگر شما هم با دربسته ای روبه روشده اید بدانید حکمتی از سوی خداوند برای شما رقم خورده پس به خاطر این لطف و عنایت در همین لحظه خدا را شکر گوییم و تنها امور خیر را از او بخواهیم.

نظر شما چیست؟

التماس دعا

خدایا

در زندگی ام تمام داشته هایم را بگیر اما تنها دو نعمت را از من مگیر

اول) ایمان به تو و آرامش جان

دوم) سلامتی و عافیت

همه ما انسان ها به دنبال اهدافی دیگری نیز هستیم اما با یقین میتوان گفت اگر در قصری از طلا زندگی کنیم و صاحب اموال فراوانی باشیم ولی یکی از دو نعمت بالا را نداشته باشیم آن وقت خواهیم فهمید خوشبختی در چیست و چرا ساکنان یک کلبه کوچک خوشبخت تر از مالک یک قصر هستند؟

آیا شما حاضرید در زیباترین قصر زندگی کنید ولی آرامش روحی نداشته باشید و مدام دچار اضطراب و سردرگمی باشید؟

و یا شما حاضرید سلامتی خود را با داشتن اموال و املاک فراوان عوض نمایید

پس بیاییم

در این لحظه از ته قلب خدا را سپاس گوییم که به ما این دو نعمت را داد و به نداشته هایمان به عنوان حکمتی از سوی پروردگار بنگریم که من یا تو از او خبر نداریم.

التماس دعا